Elektrik Ark Fırınının Geliştirme Tarihi

Elektrik Ark Fırını Geliştirme Tarihi

Fransız Heroult (PLTHÉROULT), kömür için alternatif bir enerji kaynağı geliştirmek için elektrotun elektrik yayının yüksek sıcaklığını kullandı ve 1888'den 1892'ye kadar endüstriyel doğrudan eritme için elektrikli ark fırını icat etti. İlk başta, elektrikli ark fırını sadece kullanıldı. Kalsiyum karbür ve ferroalloy üretimi için. Çelik hurdun ekonomik ve büyük ölçekli geri dönüşümünü sağlayan çelik üretimi için geliştirildiği 1906'ya kadar değildi. Elektrikli ark fırın, elektrik enerjisini, grafit elektrotun ucu ile şarjı eritmek için şarjın ucu arasında üretilen ark yoluyla ısıya ve ardından yüksek sıcaklıktaki metalurjik reaksiyonu doldurur. Elektrik enerjisini kullandığı için, fırındaki atmosferi ayarlamak için uygundur, bu nedenle kolayca oksitlenebilir elemanları da içeren çeşitli alaşımlı çelikleri koklayabilir. Güç endüstrisinin gelişimi ile, proses ekipmanlarının sürekli iyileştirilmesi ve eritme teknolojisinin iyileştirilmesi, elektrik ark fırınlarının uygulanması giderek daha kapsamlı hale geliyor ve üretim kapasitesi ve ölçeği daha büyük ve daha büyük hale geliyor. Elektrik ark ocağının maksimum kapasitesi 1930'larda, 1950'lerde 200T'de 100T'dir ve 1970'lerin başlarında 400T elektrik ark fırınları üretildi.

Özellikle son 50 yılda, elektrik ark çelik üreticilerinin teknik performansı yavaş yavaş gelişti ve üretim maliyeti önemli ölçüde düştü. Avrupa ve Amerika'daki gelişmiş ülkelerde elektrikli fırın çeliğinin oranı% 50'yi aştı.

Modern elektrik ark ocağı eritme teknolojisinin gelişimi, zamanlarla ilerliyor. 1960'lardan 1970'lere kadar, ana odak, ultra yüksek güç güç kaynağı ve ilgili teknolojilerin gelişimi üzerindeydi. Yüksek Güçlü Elektrikli Ark Fırınları (HP) ve Ultra Yüksek Güçlü Elektrikli Ark Fırınları (UHP), sıradan güç elektrik ark fırınlarına (RP) görecelidir. Temel olarak ton fırın kapasitesi başına trafo kapasitesi miktarıyla ayırt edilirler ve son yıllarda artan bir eğilim olmuştur. Bu, birim zaman başına elektrik ark fırınının içine ısı enerjisi girişinin büyük ölçüde arttığı anlamına gelir; bu, erime süresini önemli ölçüde kısaltır, böylece üretim kapasitesini arttırır, bu da üretim kapasitesini arttırır, elektrot tüketimini azaltır, ısı kaybını azaltma ve güç tüketimini azaltır. Sonuç olarak, üretim kapasitesi arttırılır ve maliyet de önemli ölçüde düşer.

Yüksek basınçlı uzun ark işlem, su soğutmalı fırın duvarı, su soğutmalı fırın kapağı, köpük cüruf teknolojisi ve dış ısı kaynağının ultra yüksek güçlü elektrikli ark fırını desteklemek için kullanımı yaygın olarak kabul edilmiştir. Kepçe rafinajı ve gelişmiş oksijen kullanımı da kabul edilmiştir. 1980'lerde, LF ve EBT teknolojilerinin gelişimi, modern elektrik ark fırını çelik üretim işlemini elektrik ark ocağı eritme artı harici rafinajı temelde olgunlaştırdı. O zamandan beri, o zamandan beri, insanların dikkatinin artık DC veya AC güç kaynağı kullanılıp kullanılmayacağı, ancak ikincil yanma ve mantıklı bir baca gazı sıcaklığının kullanılması, yani hurda çeliğinin ön ısıtılması sorunu. Farklı hurda ön ısıtma yöntemleri, önceden ısıtmak için sepet hurdası, pençeli baca şaftı fırınları, çift kabuklu elektrik ark fırınları ve Consteel elektrik ark fırınları olan sepet hurdası kullanan normal elektrikli ark fırınları içeren farklı modern elektrikli ark fırınları üretmiştir.

Şu anda, elektrik ark fırınının ekipmanı ve üretim teknolojisi hala sürekli gelişim altında.